Buitenbaarmoederlijke zwangerschap (EUG)

Wat is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is een zwangerschap waarbij de vrucht niet in de baarmoeder, maar elders in de buikholte zit. Vaak gaat het hierbij om één van de eileiders. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt ook wel een extra-uteriene graviditeit genoemd, de medische term voor dit type zwangerschap. Extra = buiten, uterus = baarmoeder, graviditeit = zwangerschap.

Mogelijke oorzaken van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

verkeerde innesteling wordt vaak veroorzaakt doordat de bevruchte eicel niet in de baarmoeder kan komen doordat de eileider niet doorgankelijk is. De ondoorgankelijkheid kan onder andere door verkleving of vergroeiing komen. Een andere mogelijkheid is, is dat de eicel niet in de eileider belandt, maar in de buikholte. Een bevruchte eicel kan zich dan gaan nestelen elders in de buikholte, bijvoorbeeld aan de buitenkant van de baarmoeder.

Symptomen van buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is de vrouw, net als bij een normale zwangerschap, overtijd: de menstruatie blijft uit. Ook een zwangerschapstest zal een positieve uitslag geven, en de zwangerschapssymptomen zijn ook gelijk aan die van een normale zwangerschap. Afhankelijk van de locatie van de buitenbarmoederlijke zwangerschap, kan de zwangere vrouw na een paar weken diverse buikklachten ontwikkelen die ongewoon zijn bij een zwangerschap. Ook kan er vaginaal bloedverlies optreden, maar dit is zeker geen vereiste.
Op het moment dat de buitenbaarmoederlijke zwangerschap zich in de eileider bevindt, blijft de vrucht zich gewoon ontwikkelen en verder groeien. Doordat de eileider te weinig ruimte biedt aan de groeiende baby, scheurt op een gegeven moment de eileider open. Dit brengt grote en zeer ernstige complicaties met zich mee, doordat er een forse bloeding ontstaat waarbij bloed zich in de buikholte gaat ophopen. Dit zorgt ook voor duizeligheid en flauwvallen. Wanneer het scheuren van de eileider niet op tijd ontdekt wordt, kan dit dodelijk aflopen. Afhankelijk van de grootte van de scheur zal de vrouw binnen 10 tot 50 minuten een levensreddende operatie moeten ondergaan.
Tegenwoordig wordt een zwangerschap veel sneller onderzocht, omdat het ook mogelijk is om inwendige echo’s te maken via de vagina. Hierdoor is het ook mogelijk om sneller vast te stellen of het mogelijk kan gaan om een extra-uteriene graviditeit. In de meeste gevallen is er naast een (inwendige) echo ook nog ander onderzoek nodig om de diagnose buitenbaarmoederlijke zwangerschap te bevestigen of ontkrachten. Een bloedonderzoek is er hier één van. Eventueel kan er ook afgegaan worden op symptomen die door de vrouw worden gemeld, zoals bloedverlies en buikpijn.

Behandeling bij extra-uteriene graviditeit

Als je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt, is een operatie de enige mogelijke behandeling. In sommige gevallen, zoals wanneer de eileider scheurt, is er zelfs een spoedoperatie nodig. In niet direct levensgevaarlijke situaties kan er ook een afspraak gemaakt worden voor de operatie. In sommige gevallen is er ook een bloedtransfusie nodig, zeker wanneer er sprake is van een gescheurde of gesprongen eileider, waardoor je liters bloed kan verliezen. In sommige gevallen moet de hele eileider verwijderd worden, bijvoorbeeld als deze gescheurd is. De andere, gezonde eileider kan wel gewoon blijven zitten.

Verhoogd risico op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Als je al eens een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt gehad, heb je bij een volgende zwangerschap een verhoogd risico op een extra-uteriene graviditeit. Ook heb je een verhoogde kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap als je een ontsteking aan je eileider hebt of hebt gehad, en als je al eerder een operatie aan je buik hebt gehad.

EUG en volgende zwangerschap

Zelfs als je na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap nog maar één eileider hebt, kan je nog steeds zwanger worden. Het is niet zo dat je kansen om zwanger te worden gehalveerd zijn, omdat jouw eileiders de taken niet elke maand afwisselen. De overgebleven eileider neemt vaak ook de taak van de weggenomen eileider over, waardoor de nog gezonde eileider elke maand een eisprong ‘regelt’.